Poverty

வறுமை ஒழிப்புத் திட்டங்கள் (Poverty Alleviation Programme) குறைந்த நிலை வேலைவாய்ப்பின் உற்பத்தி திறனை அதிகரிப்பதும், வேலைவாய்ப்பை அளிப்பதும் வறுமை ஒழிப்பு திட்டத்தின் முக்கிய பிரச்சனையாகும். நிலச் சீர்திருத்தங்கள் மாநில அரசுகள் நிலசீர்திருத்த சட்டங்களை இயற்றுவதன் மூலமாக நிலமற்ற விவசாயிகளின் பொருளாதார நிலைமைகளை மேம்படச் செய்ய வழிவகுத்தன. (உ.ம்) ஜமின்தார் முறை ஒழிக்கப்பட்டதினால், சுரண்டல் முறைகள் சமுதாயத்தை விட்டு நீக்கப்பட்டன. பல மாநிலங்களில் குத்தகை சட்டங்கள் இயற்றப்பட்டன. இதன் மூலம் குத்தகைகாரர்களின் நலன்கள் பாதுகாக்கப்பட்டன. இச்சட்டத்தின் வாயிலாக பெறப்பட்ட

வறுமை 1990-ம் ஆண்டில் உலக வங்கியானது வறுமையை கீழ்க்கண்டவாறு வரையரைச் செய்கிறது. “வறுமை என்பது குறைந்தபட்ச வாழ்க்கை தரத்தை அடைய முடியாத, திறனற்ற நிலையை குறிக்கிறது.”  என்பதாகும் வறுமையின் வகைகள் முழுவறுமை ஒப்பீட்டு வறுமை தற்காலிகவறுமை (அ) முற்றிய வறுமை (Temporary or Chronic Poverty) முதல்நிலைவறுமை மற்றும் இரண்டாம் நிலை வறுமை கிராமப்புறஏழ்மை மற்றும் நகர்புற ஏழ்மை முழு வறுமை மக்களுக்கு போதுமான உணவு, உடை, உறைவிடம் இல்லாத நிலையை முழுவறுமை நிலை என்கிறோம். ஒப்பீட்டு வறுமை ‘ஒப்பீட்டு வறுமை’ என்பது மக்களின் பல்வேறு குழுக்களிடையே (உயர்தர, நடுத்தர, குறைவான

வறுமை வறுமை என்பது சமூக ரீதியாக ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடிய அளவுக்கு பணம் அல்லது பொருள் உடைமைகள் இல்லாத நிலையாகும். காரணங்கள்: விரைவாக அதிகரிக்கும் மக்கள் தொகை: பொருட்களின் நுகர்வுக்கான தேவையை மிகப்பெரிய அளவில் அதிகரிக்கிறது. விவசாயத்தில் குறைந்த உற்பத்தித்திறன்: துண்டான மற்றும் பிரிக்கப்பட்ட நில உடைமைகள். மூலதனமின்மை விவசாயத்தில் புதிய தொழில்நுட்பங்களைப் பற்றிய கல்வியறிவு இல்லாமை. சாகுபடியில் பாரம்பரிய முறைகளின் பயன்பாடு. சேமிப்பின் போது வீணாவது. பயன்படுத்தப்படாத வளங்கள்: வேலையின்மை மற்றும் மறைமுக வேலையின்மை ஆகியவை குறைந்த விவசாய